Twee van de halssieraden die ik in der loop der tijd gemaakt heb.
Een pianokrukje in de stijl van William Morris. Gemaakt als cadeautje voor de drie dames van het knusselkwartet.
En een doopjurkje, gewoon voor de lol.
Maar, wat ging er met de veranda in spé niet goed?
Allereerst ontdekte ik dat doordat ik een kant kleiner heb gemaakt de brackets die ik getekend heb in de kleine kant net iets te groot zijn.
(brackets zijn, behalve dingen voor je fiets, haken om bij elkaar behorende balken te verbinden.Dit kan een rechte haak zijn maar ook een accolade.) Ik heb het op moeten zoeken.
Voor die smalle kant zal ik dus een nieuwe moeten tekenen. Een uit een stuk. Ik hoop dat het er niet vreemd uit gaat zien. Het lijkt me in ieder geval beter dan nog een boog.
En toen was de balustrade klaar!
Vond hem best goed gelukt. Totdat ik het ding rechtop zette. Ik, onnozele hals, heb het afgekeurde stokje met de gaten gebruikt.
En ik had nog wel een mooi nieuw stukje afgeknipt. Enfin, dan ligt die alast klaar voor de volgende zijkant. Deze plamuur ik wel dicht. Ik heb tenslotte nog allesvuller in de kast liggen.
Alleen.......dat was al wat oud......Onderkant ervan afgeknipt en er zat net genoeg bruikbaars in om de gaatjes te vullen. Hannesen met een stokje dus
Soms zit het mee en soms zit het tegen. Ik lees dat het al weer is opgelost. Je halssieraden zijn prachtig.
BeantwoordenVerwijderen